Mos harro,
Sot, ti me braktise! Me le vetem!
Mu largove ne nje dite qe aq shume nevoje per ty kisha. Nuk ishe aty!
Ike, pa me thene se pse, pa me thene se ku, pa me folur, pa me pritur.
Ike ashtu, per nje arsye budallaqe ndoshta, ose per ndonje arsye madhore, kush e di?
S'ishe aty... kur te kerkova, nuk te gjeta me.
Nuk doje te ishe!
Sa mire me njeh ti mua.
Aq mire sa e di qe ikja jote e pa-ze do me dhembte me shume se çdolloj fjale e nxjerre nga inati apo merzia e momentit. Ashtu siç di te me lesh vetem, ne cdo dhembje te shkaktuar prej teje.
Por une gjithsesi te kerkova, per te te treguar, se dita kur ti ike, ishte nje nga ditet kur une kisha aq shume nevoje per ty.
Dhe ti mungove.
Perseri!
Sunday, March 16, 2014
Monday, March 3, 2014
Historia e nje nate te kaluar
Kete nate s'me vjen te bej asgje, dhe per kete s'ndihem ne faj.
Jam endur rrugeve s'di se ku
Kam ecur para s'di se pse
Kam pritur shume por s'di se ke
Jam lodhur por nuk di se sa
Kam ditur por s'e di se çfare
Kete nate s'me vjen te bej asgje, dhe kam harruar si te qaj!
Jam endur rrugeve s'di se ku
Kam ecur para s'di se pse
Kam pritur shume por s'di se ke
Jam lodhur por nuk di se sa
Kam ditur por s'e di se çfare
Kete nate s'me vjen te bej asgje, dhe kam harruar si te qaj!
Ende aty
Pershendetje zemer,
A te kujtohem me une? Edhe pse jemi kaq larg tani, a te kujtohem?
Me thane qe e kishe besuar qe te kisha harruar krejtesisht. Si munde?
Ndoshta kjo ishte e dyta gje me e dhimbshme, perveç largimit qe kisha ndjere ndonjehere. Sepse te degjoj qe ti beson symbullurazi harresen time, me ben te mendoj se sa pak me ke njohur ne kohen kur ishim prane.
Me thane qe i besove te gjitha,
Edhe qe kohen qe kaluam bashke, te thane se edhe ajo ishte genjeshter, ose nje gabim i nje moshe te vogel, i nje mendjeje te papjekur. Po ti vertet mendon me shume te mendja apo te zemra shpirt, ku beson ti?
Me thane dhe qe kishe lene pas gjithçka... ne vendin tone te takimeve rralle here dukeshe, fotografite komike i kishe grisur ne mijera copa, edhe fletet me premtime apo urime te paperfunduara ishin zhdukur. Ishe larguar nga çdokush qe te bente te te kujtohesha sadopak, numri i telefonit nuk ishte me i njejti, as adresa, as shtepia. Ishe larguar edhe ti nga ai qytet ku bertiste vetem une dhe ti, por nje gje do te doja shume te dija, a e more ne ikje dhe veten tende?
Une jam ende aty.
A te kujtohem me une? Edhe pse jemi kaq larg tani, a te kujtohem?
Me thane qe e kishe besuar qe te kisha harruar krejtesisht. Si munde?
Ndoshta kjo ishte e dyta gje me e dhimbshme, perveç largimit qe kisha ndjere ndonjehere. Sepse te degjoj qe ti beson symbullurazi harresen time, me ben te mendoj se sa pak me ke njohur ne kohen kur ishim prane.
Me thane qe i besove te gjitha,
Edhe qe kohen qe kaluam bashke, te thane se edhe ajo ishte genjeshter, ose nje gabim i nje moshe te vogel, i nje mendjeje te papjekur. Po ti vertet mendon me shume te mendja apo te zemra shpirt, ku beson ti?
Me thane dhe qe kishe lene pas gjithçka... ne vendin tone te takimeve rralle here dukeshe, fotografite komike i kishe grisur ne mijera copa, edhe fletet me premtime apo urime te paperfunduara ishin zhdukur. Ishe larguar nga çdokush qe te bente te te kujtohesha sadopak, numri i telefonit nuk ishte me i njejti, as adresa, as shtepia. Ishe larguar edhe ti nga ai qytet ku bertiste vetem une dhe ti, por nje gje do te doja shume te dija, a e more ne ikje dhe veten tende?
Une jam ende aty.
Subscribe to:
Posts (Atom)