Harresat

Frika ime me e madhe jane harresat,
Harresat e momenteve te bukura, harresat e koheve te jetuara, harresat e njerezve te rendesishem. I kam frike te gjitha!

Kam pershtypjen se jo vetem une, te gjithe i kane frike harresat. I druhen faktit, qe nje dite, pakuptuar nuk do jene me aq te rendesishem ne jeten e tjetrit, o ndoshta do te fshihen fare nga kujtesa e ca te tjereve, ne nje kohe qe ne mendjen e tyre ngelen te gjalla te gjitha momentet.

Te gjithe ruhen nga harresat, ndaj dhe perpiqen qe te lene nje shenje ne jeten e te huajve, te rastesishmeve, kalimtareve, banoreve te perkohshem, shoqeruesve te perhershem... dhe perpiqen aq shume te jene te kujtuar sa harrojne te kujtojne, te kujtojne ndjekesit e tyre, ata qe perpiqen njesoj si ta per te lene gjurme.

Edhe ti harrove, duke levizur lart e poshte ne jete te reja, ne jete te tjera dhe duke lene pas mua!
E sado e dhimbshme qofte une kuptoj ama, kujtoj e pyes veten se sa te tjere si une ka, qe perpiqen te rrine perjete ne memorien tende?

Ne, dime

Sepse une e di, qe ndonjehere ti, pakuptuar e padashur e leshon veten ne merzine e momentit. Pastaj merzia e momentit kthehet ne merzi te dites dhe merzia e dites kthehet ne merzi te kohes, duke te bere te humbasesh ate çast qetesie qe mendoje se kishe, ate çast qetesie qe do doje te kishe, ate qetesi qe duhet te kishe ose ate qetesi qe meriton te kesh.

Une e di!

Ti do e leshosh njehere veten, pakuptuar e padashur duke harruar se sa kohe te duhet per t'u ngritur perseri, duke lejuar qe nje moment i vetem merzie te te shkaktoje kaq shume...
Do e japesh veten ne nje çast dhe do i shkaterrosh te gjitha, te lutem mos e bej!

Sepse edhe ti e di, qe ti mundesh me shume, ti di me mire se aq, ti deshiron te meritosh ca me shume kur e verteta eshte qe meriton akoma me teper. Ti, do te perpiqesh, do harrosh perpjekjen e do biesh. Do çohesh e do perpiqesh perseri, se keshtu je ti! Do çohesh, sepse nuk e do nje jete me pendime, nje jete qe do te bente te pakenaqur ca minuta, dite, e kohe me vone. Ti nuk e do nje te atille jete, ndaj mbaje gjithmone ne mendje kete, qe te ngrihesh perseri.

Dhe kujtohu... se gjithmone duhet te ruhesh nga ai i vogli çast i merzise.
Te lutem, kujtohu!