Me ndiq

Te lutem, me ndiq,
Ne rruget e gjata te mendjes e shpirtit tim, qe duan vetem te ikin sa me larg. Rrugeve te qyteteve te panjohura te cilat priten te shihen.

Me ndiq,
drejt ndjenjave te reja, ndjenjave te ndryshme, ndjenjave te çmendura, vetem me rri prane. Te rrime sa me prane!

Ji me mua,
ne labirinthet dhe udhekryqet qe do na nxjerre jeta, me ty ndoshta zgjedhja eshte me e lehte. Ose me mire, me ty lehtesohet dhe zgjedhja me e veshtire.

Me ndiq te lutem,
ne rrugen time drejt teje, ne rrugen drejt shikimit tend te ngrohte, drejt buzeqeshjes tende. Le te qendrojme se bashku derisa te gjitha keto, te behen e perditshmja ime dhe te largohem s'do te ndiej me nevoje.

Ti

Je vrulli im me i madh i çmendurise. Je nje dehje e here-pas-hershme nga e cila nuk mund te zgjohem kurre esell. Je nje helm i embel per mendjen time dhe nje tufe aq e madhe lumturie ne te njejten kohe. 

Ti!

Je e mira ime, ne te keqen me te madhe. Je pjesa me e bukur qe mbaj me vete, por pjesa me e paarsyeshme. Je nje enderr qe eshte bere realitet, je dashuri e vetvete.

Ti!

Nuk je kurrsesi si dashurite e tjera, je nje dashuri qe do nje tjeter emer, nje emer me te paster. Se ti je ndoshta nje nga gjerat me te pasterta te botes sime! 

Je pranvere, vere, vjeshte, dimer. Ti je shprese, shprese per nje UNE me te mire por kurrsesi nje UNE qe mund te ngjasoje me TY, sepse sado qe te dua une... Ti, je vetem nje ne kete bote.

Je familje e gjithe per mua saqe kur thone se do kaloja boten per te te gjetur e kerkuar, une vertete qe do e beja.

Ti!

Je guximi per te perballuar gjithe frikerat e mia, ne nje kohe kur je dhe frika ime me e madhe.