Ti

Je vrulli im me i madh i çmendurise. Je nje dehje e here-pas-hershme nga e cila nuk mund te zgjohem kurre esell. Je nje helm i embel per mendjen time dhe nje tufe aq e madhe lumturie ne te njejten kohe. 

Ti!

Je e mira ime, ne te keqen me te madhe. Je pjesa me e bukur qe mbaj me vete, por pjesa me e paarsyeshme. Je nje enderr qe eshte bere realitet, je dashuri e vetvete.

Ti!

Nuk je kurrsesi si dashurite e tjera, je nje dashuri qe do nje tjeter emer, nje emer me te paster. Se ti je ndoshta nje nga gjerat me te pasterta te botes sime! 

Je pranvere, vere, vjeshte, dimer. Ti je shprese, shprese per nje UNE me te mire por kurrsesi nje UNE qe mund te ngjasoje me TY, sepse sado qe te dua une... Ti, je vetem nje ne kete bote.

Je familje e gjithe per mua saqe kur thone se do kaloja boten per te te gjetur e kerkuar, une vertete qe do e beja.

Ti!

Je guximi per te perballuar gjithe frikerat e mia, ne nje kohe kur je dhe frika ime me e madhe.