Ishiin ulur te dy aq prane sa ajo nuk dinte, a te gezohej apo te shqetesohej nga ky fakt. Ai sakaq ndihej i trullosur nga pamja aq e afert e fytyres se saj dhe nga afshi i nxehte i aromes se lule jasemines. E dinin qe te dy se cfare nuk duhet te benin, po aq mire sa dhe dinin se sa shume e deshironin qe te dy ate qe ishte ne prag-ndodhjeje. Nuk po i bezdiste aspak vapa mbytese e veres, aq me pak zhurmat apo piskamat e qeshura te tavolines se grupit te atyre shokeve qe i kishin diku ngjitur, apo ajo muzika e zhurmshme te cilen ai sado qe mundohej ta kujtonte...nuk mundte. Ate madje s'po e bezdiste as tymi i cigares se tij, qe aq shume here i ishte lutur ta pakesonte! E veshtroi ngulmtazi! Po fillonte te shkrumbohej pak nga pak dhe aty e kuptoi se kishin qe te dy pak kohe qe po rrinin heshtur. Thuaj se atij i kishin mbaruar te gjitha bisedat. Sepse, faktikisht kur u ndodhte ndonje situate e ngjashme, ajo, si ato cupelinat e perkedhelura, i thoshte se kinse i duhej te larhohej, ndaj papritur ai shpikte njemije e nje budallalleqe te embla qe ta bindte te qendronte edhe pak! Kjo gje mund te perseritej dy here maksimumi, se me pas ajo tregohej e forte edhe e palekundur ne vendimin e largimit. Dhe ashtu ndodhte. Kurse sot, dhe pse pavetedijshem ata kaluan ca kohe pa folur, ajo nuk po ikte. Ndersa ai, nuk po sillte ndermend ndonje budallallek te atyre llojeve qe tia rikthene buzeqeshjen apo t'ia zhdukte ate pamjen qe hutim, a cfare dreqin ishte, ne fytyren e saj ?! E vendosi...
Sidoqofte, do dinte se si sinqerisht t'i sqarohej me pas. E vendosi...
Iu afrua edhe paaak, shume pak, aq sa te ndiente prej saj ndonje lloj reagimi (qe rrinte si e ngrire). Aq afer tani sa, ajo mund t'ia ndiente tani frymemarrjen e perziere me ate aromen e tymit te duhanit qe s'po i bente me pershtypje. Ai nderkohe po ndiente frymen e saj te ngrohte edhe te crregullt, qe e habiti ne te vertete (por nuk e dha veten), dhe ajo dreq arome jasemini qe po ia cante hundet!!!
Pernjeherazi mbyllen te dy syte, teksa buzet po iu afroheshin gjithe frike, qe sa vinte dhe shnderrohej ne nje turbullire, ne nje boshllek mendimesh, ne nje qetesi te zhurmave, ne nje bote te te dyve, ne nje cmenduri rrahje zemrash, ne perflakje te fytyres... Vertete ndodhi te ishte qetesi aq e madhe, sikur dhe ne kinema? Dhe ai grupi i shokeve ne krah, dhe ata te moshuarit, dhe ato tavolinat e para plot njerez mezi c'e prisnin puthjen e tyre?!
Ai i vendosi doren diku poshte bluzes se holle qe ajo kish veshur, dhe papritur nje dritherime qe nuk e kuptoi a i erdhi nga ato pak caste apo nga kontakti me doren e tij te ftohte... u largua! Kur pernjemend u rikthyen zhurmat, tymi i duhanit, muzika e zhurmshme, drita e zbehte e lokalit dhe diku ne cep te buzeve te saj nje buzeqeshje e turpshme dhe e pafajshme. ( Ai po ashtu )
Me sy qe i shkelqenin dhe me mendimin e bukur se ia kish rikthyer edhe njehere qeshjen ne fytyre, po e shikonte si i dehur. Pastaj nuk iu permbajt me tundimit apo lumturise dhe e perqafoi.
No comments:
Post a Comment