Po te pres

Po te pres...

Dhe ty as ne mendje nuk te shkon se cfare do te thote te presesh per ty! Sepse po te te shkonte ne mendje (qoftepak) nuk do te me lije kurre te prisja.
Gjate gjithe kesaj dite, kur dua te marr prej teje nje shenje qe cdo gje e jotja shkon sic duhet, pikerisht sot, ndodh kryekeput e kunderta.

Dhe ty as ne mendje nuk te shkon se cfare do te thote te presesh per ty! Qe me shume se pritje, eshte humbje durimi, humbje deshire, mijera mallkime te pandjera por qe te clirojne merzine. Por, me te shumta jane mallkimet per veten, qe kurre nuk u mesova nga moskokeçarja jote, nga indiferenca e ftohtesia dhe kjo dreq shprese e genjeshtert se nje dite ti do te zgjohesh nga gjumi dhe ti kuptosh si me magji te gjitha. Ti nuk e kupton se sa lutje cohen dem, vetem e vetem qe here tjeter te mos te me lesh ne pritje, qe te jesh aty me shume se cdo njeri i botes. Nuk e kupton, jo! Ti nuk e kupton qe pritja jote, eshte me e keqe se rradhet e gjata neper sportele, me e hidhet se pritja per marrjen e rroges, me emocionuese se pritja neper aeroporte, me e dhimbshme sesa pritja e nje goli fitoreje ne sekondat e fundit te ndeshjes...

E ke provuar ndonjehere kete ndjenje? Ndjenjen e pritjes tende? Qe te largon me kalimin e kohes deshiren per tu qetesuar, per te lexuar, per te ngrene...madje tani, ne funddite, edhe deshiren per te degjuar nje ze tjeter qe nuk eshte i joti.

Sigurisht qe s’duhet ta kesh provuar, madje as neper mendje nuk te shkon (qoftepak) se cfare do te thote te presesh per ty. Duke u lutur qe te kujtohesh te pergjigjesh, te me shkruash ose te me flasesh, sepse ti je mire…ti duhet te jesh mire!!!