Jam kete nate duke soditur qetazi, une dhe vetja ime.
Nje nga ato netet ku me shume se zhurma e ndonje gjumi te rende rrotull teje te shqeteson zhurma e mendimeve te tua.
Kur secili ka mbyllur syte e qeteson mendjen, une perpiqem te qetesoj shpirtin!
Sot pas shume kohe une dhe vetja ime jemi vene perballe njera-tjetres per te biseduar pas nje pushimi te gjate e te çuditshem. Flasim pa fjale, sepse kjo eshte e bukura e te biseduarit me vetveten dhe kerkojme te ndjekim udhetimin ne ndonje tjeter rruge apo kerkojme te gjejme ndonje tjeter enderr a motiv per te vazhduar, por kjo merzi e pakuptimte nuk na lejon te ecim perpara. Te dyja ne, mendojme, pa kuptuar ende qartazi se çfare eshte ne te vertete ajo qe duam kete nate kur gjithe rrotull po mundohen te kerkojne qetesi mendimesh ndersa une vazhdoj perseri te kerkoj qetesi shpirterore!
Ose ndoshta kerkoj ty ne fakt, kerkoj qe te degjoj tingullin tend te qetesise, zhurmen tende te rehatise teksa fle... dhe te lehtesohem.
No comments:
Post a Comment