Ti, je i vetmi njeri i botes, te cilit mund t'i flas papushim dhe te mos lodhem. Je i vetmi njeri i botes qe gjithmone do gjej diçka per t'i folur, sepse edhe budallalleqet e folura me ty, jane te rendesishme. Budallalleqet e folura me ty, me bejne te kuptoj qe nuk jam ndryshe ne kete jete, siç me pare mendoja se isha.
Ti, je i vetmi njeri i botes, qe mund t'i them pa druajtje te gjitha dhe te mos pendohem. Sepse, sa here qe une te them diçka, me ben te kuptoj qe nuk jam e vetmja e krisur ne kete vend, siç besoja se isha me pare.
Je i vetmi njeri i botes, qe edhe pse nuk me kupton ndonjehere, mundohesh, i vetmi njeri i botes qe ke durimin te degjosh, qe ke zemergjeresine te pranosh qe une jam tjeter, por se bashku behemi nje.
Ndersa une jam ndoshta i vetmi njeri i botes qe rralle here me mbarojne fjalet kur jam duke biseduar, por kur vjen puna te ty... Ti je diçka qe nuk mund te pershkruhesh!!!
Dhe ne qofte se do te me rreshtin ndonjehere fjalet, do gjej shtrengimet e duarve per te biseduar me ty sepse edhe ashtu dime te kuptohemi.
Se ne jemi diçka ndryshe, e dije?
No comments:
Post a Comment