Kishte ardhur koha

E ndiente se kishte ardhur koha per nje tjeter njeri, per nje tjeter mundesi, per nje tjeter jete, per nje tjeter mendim, per nje tjeter qasje. Kishte ardhur koha per te gjitha keto, kishte ardhur me kohe Koha, po s'kish ardhur menyra.

E dinte se tani ishte momenti, tani ishte casti kur mund te ngrihej kundra gjithckaje, dhe te vendoste ne kyre veten. Ndoshta nuk ka qene asnjehere vendi i duhur, por ora e duhur ka qene, ngahera! Dukej sikur kishte aq shume qe minutat kishin ardhur deri ketu, e pastaj kishin ndaluar... per ta pare si do vepronte.... per ti thene ''He, c'pret me tani, ndryshoji te gjitha!".

Dhe aq shume e deshironte kete fillim te ri, nje fillim te paster, nje fillim te vetin, per veten. Sepse te pakte ishin njerezit qe prane i kishin qendruar, te shumte ishin ata qe kishin ndjekur tjeter rruge dhe te ndenjurit ne te njejtin vend po e pengonte, po e lodhte, po e bente qe te deshironte aq shume ate nisjen e re, por SI?

Asgje nuk dinte, pervec faktin se do merrte veten, e ca te pakte njerez, do i ngrinte me vete dhe do largohej, do ikte, do arratisej nga gjithcka, nga te gjithe!

Sepse thjesht kishte ndryshuar, sepse edhe per kete kishte ardhur koha!