Te ndodh dhe jo rralle kjo, qe te zgjohesh ne mengjes ndryshe! Te çohesh, edhe hutueshem te ndiesh se vetem aty ku je nuk duhet te ishe! Te ndodh!!! Leviz gjithe pertese kembet, pa e ditur se ku te çojne, thjesht i le te te shpien aty ku ato duan, rruge e shkurter kjo qe ishte mesuar permendsh, ne ate shtepi fare te vogel.
Eshte mengjes i ri! Eshte ndryshe, thua. Eshte vertet ndryshe! Nderkohe qe i ke lene kembet edhe te gjitha pjeset e trupit te levizin ne menyren qe ato deshirojne, sheh qe pa arsye, ashtu kot, ben ngahera te njejtat gjera...po mengjesi i sotem, seç me duket krejt tjeter, krejt i huaj, krejt i panjohur.
Do doja faktikisht qe te dilja, te shetisja! Ti lija perseri kembet, pa zot, te me shpinin kudo tutje! Si dihet, mbase keshtu do te gjeja nje tjeter vend ku te strukesha, te rrija gjate te mendoja edhe te ndihesha si ne shtepi! Ose, te shkoja ndoshta ne kerkim te vetes sime, qe cuditerisht kishte humbur vetvetiu gjate nje nate. Ku humba???
Prita... duke qendruar e heshtuar mes atij ambjenti derisa degjoj zhurmen e deres te hapet.
E pashe, ate fytyre te pergjumur, po kurrsesi me pak te hutuar sesa imja, te me buzeqeshte...me ngrohu zemren!
-Miremengjesi V.!
-Miremengjes' shpirt! (shpirt?!)
-Fjete mire?
- Fjeta ndryshe,- u pergjigja.
Sepse ky mengjes, e kishte dicka te çuditshme brenda vetes, dicka te veçante, dicka te huaj! Por kur e pashe edhe pse u ndieva habitshem, e kuptova qe :
ajo ishte shtepia ime, dhe une isha V. !!!
No comments:
Post a Comment