Sot, si çdo here tjeter u zgjova me ty ne mendje.
E falenderova Zotin qe je ne jeten time, sepse edhe sot si çdo here une pata nevoje per vemendjen tende.
Sot, si çdo here tjeter iu gezova faktit qe te kam njohur, sepse je ndoshta nder te paktat gjera pafundesisht te mira qe me ka ndodhur ne jete. E te kam thene, ti je ndryshe nga bota, veçmas botes... ti je ndryshe!!!
Sot si çdo here tjeter u mundova te tregoj gjithe lumturine time, ku ti si ngahera je nje nder arsyet qe me shtyn te behem me e mire, te mos gaboj (e sidomos me ty). Si çdo here tjeter te kujtova, per te marr prej teje ate pjese te vogel gezimi qe me duhet per te ma zbukuruar diten ose per te pakesuar deshiren dhe mallin e madh qe kam per te biseduar.
Por ti, si kurre me pare (ndoshta), nuk me kuptove. Dhe me dhemb si dreqi se nuk e dallove qe me shume se çdo kohe kisha nevoje per ate pjese te vogel gezimi per te qene me (e) mire.
Ndaj ndodhi qe sot,
Per te paren here,
une nuk kam deshire te flas me ty ?!
No comments:
Post a Comment